“Dankzij de begeleiding binnen MDTL wist ik mijn contact met andere mensen te verbeteren”
Joris was deelnemer van de voorloper van het huidige project MDTL-PASTA. Het project had toen hoger onderwijsstudenten als doelgroep. Zijn ervaringen willen we toch graag met je delen. Wellicht heb je er wat aan.
Joris* (24) studeert industrial design enginering aan de Universiteit Twente. Hij merkt soms wat problemen in non-verbale communicatie met andere mensen, omdat hij autisme heeft. Tijdens zijn bacheloropdracht pakt de onduidelijkheid wat onprettig uit voor hem. “Ik wil voorkomen dat als ik straks afgestudeerd ben, ik nog steeds signalen van anderen mis in de communicatie.” Daarnaast zou hij graag nog een stage doen tijdens zijn studie. Als hij een mailtje van de studie krijgt met daarin informatie over het project Maatschappelijke Diensttijd Loopbaankansen (hierna: MDTL-traject), besluit hij zich hiervoor aan te melden. “Het leek me wel interessant, ook de trainingen en de coach die tijdens dit project worden aangeboden.”
(door Thijs de Lange)
Het MDTL-traject bestaat in principe uit 40 uur training en persoonlijke ontwikkeling en 40 uur stage. Het eerste deel van de training vond Joris leerzaan, maar hij miste in de training een specifiek component gericht op autisme. “De training was vrij algemeen, ik merkte dat ik en iemand anders met dezelfde beperking tegen dezelfde dingen aanliepen. We konden dat met elkaar delen, maar ik had graag een ervaringsdeskundige in de training gewild.” Het is vooral het contact met andere studenten met een beperking dat hij uit de training heeft gehaald. “Dat was heel fijn en dat helpt ook bij het accepteren van je eigen beperking.”
Joris liep stage bij Babbage, een bedrijf dat software en hardware ontwikkelt voor mensen met een visuele of motorische handicap. Tijdens deze stage heeft hij een muis op maat ontworpen “voor mensen met bijvoorbeeld een zenuwaandoening die niet efficiënt met een normale muis kunnen werken. Bij Babbage hebben ze daar al wat oplossingen voor, maar ze zochten nog wat andere ontwerpen”. Hiervoor moest hij onderzoek doen naar de doelgroep om ‘het goeie segment’ te kiezen. Na wat ‘klantcases’ en een interview met iemand met een zenuwaandoening is hij aan de slag gegaan. Voor het testen van het prototype was de stage te kort. “Het ging vooral om het onderbouwen en ontwerpen van het prototype.”
De extra begeleiding tijdens de stage vond Joris waardevol, ook omdat je die bij een gewone stage niet zomaar krijgt. “Met de coach kan je dingen bespreken die je met een begeleider bij het stagebedrijf niet meteen zou bespreken. Je kunt dan vragen of je het juist aanpakt op de stage, bijvoorbeeld in de communicatie met anderen.” Dan helpt het wel dat de coach onafhankelijk van het stagebedrijf werkt. Maar soms zit de stagebegeleider ook bij de gesprekken met de coach. “Dan bespreken we bepaalde dingen uitgebreid.” Hij had erg prettig contact met zijn stagebegeleider en hij had veel aan hem. Uiteindelijk heeft hij iets meer stage gelopen dan die 40 uur. “Dat was verder prima”.
De stage geeft volgens Joris ‘een beeld’ van hoe het na het studeren eraan toe zal gaan. Hij heeft gezien dat “de meeste mensen er open voor staan om dingen te bespreken en meer met feedback te doen”. Ook heeft hij geleerd beter klanten te interviewen door naar hen toe duidelijker te zijn wat er verwacht wordt van het interview, zodat zij voorbereid zijn op voor hen rare, maar voor het bedrijf zelf belangrijke vragen. Privé heeft het MDTL-traject Joris eveneens wat gebracht: “Ik spreek regelmatig af met andere studenten. Een van de andere studenten met wie ik bij hetzelfde bedrijf stage loop, woont bij mij in de buurt. Met diegene ben ik een paar keer wezen wandelen. Daarnaast hebben we met z’n allen een paar keer ’s avonds online afgesproken. En ik ga nog een keer barbecueën met wat mensen in de vakantie.” Hij zou het leuk vinden als dat contact na de stage blijft bestaan.
*Joris is niet de echte naam van de student.
Ook meedoen?! Meld je dan aan.